Duidelijker kan je het niet krijgen dat de idealen achter de Nederlandse aanwezigheid in Afghanistan niet passen op de Afghaanse werkelijkheid. Na dit citaat van Van Groese zou ik net als eerdere jaren aangeven dat de positie van vrouwen in Afghanistan niet verbeterd is. Op de website van RAWA, de onafhankelijke Afghaanse organisatie voor vrouwenrechten, zou daar wel een onderbouwing voor te vinden zijn. De site wordt niet meer zo actief gevuld als voorheen, maar er staat een recent interview op met RAWA activiste Reena over de aanwezigheid van buitenlandse troepen en wat dat betekend voor de positie van Afghaanse vrouwen.
De interviewster vraagt: “Reena, een reden die vaak wordt gegeven voor het in Afghanistan blijven van de troepen (…) is dat het gaat om het redden van de vrouwen van Afghanistan. Wat is jouw reactie hierop?"
Reena antwoordt: “Dit soort beweringen zijn helemaal onjuist. Vrouwenhaters kwamen aan de macht, mannen met hetzelfde geloof als de Taliban. Met hun manier van denken zijn zijn exacte kopieën van de Taliban. Ze verschillen alleen uiterlijk. Dit verbeterde volgens mij niet de positie van vrouwen. Op dit moment zijn er kleine verbeteringen in het leven van vrouwen die in de steden leven, maar als je naar de statistieken kijkt dan blijft Afghanistan het gevaarlijkste land voor vrouwen. Zelfverminking en het aantal zelfmoorden zijn extreem hoog – zo hoog zijn ze nog nooit eerder geweest. Huiselijk geweld is wijdverbreid. Vrouwen zijn arm. Ze hebben geen gezondheidszorg en het hoogste sterftecijfer ter wereld.
Er zijn zoals ik zei enkele verbeteringen. Op sommige gebieden, voor een hand vol mensen, enkele vrouwen, zal het een beetje beter zijn geworden, maar het is zeer zeker slechter geworden voor vele anderen. Er is onveiligheid, er zijn bedreigingen. Ze zeggen altijd dat er zes miljoen meisjes op de scholen zitten die ze hebben geopend. Ze hebben het nooit over de hoeveelheid afvallers. Niemand kijkt naar de aanvallen, de bedreigingen van de Taliban naar de meisjes. Het gevolg is dat ze niet meer naar buiten durven te gaan. Niemand kijkt naar de kwaliteit van de scholen. Er zijn kleine verbeteringen. Die zijn wijd uitgemeten, en de paar positieve punten zijn belicht, maar in het algemeen zijn de zaken slechter gegaan.”
Dit citaat had ik op mijn Vrouwendagblog willen zetten, om een Afghaanse zelf feministe het woord te geven over de positie van vrouwen, in plaats van de voorlichters van de Westerse troepen. En dan zou ik weer overgaan naar mijn orde van de dag. De Nederlandse politiemissie wordt niet uitgebreid. Volgens Reena helpt die ook niet bij het verbeteren van de positie van vrouwen. Wat er wel nodig is om de positie van vrouwen te versterken en hoe we de Afghaanse vrouwen daarbij kunnen helpen, daarover gaat het nauwelijks. De "toekomst van de rechten voor Afghaanse vrouwen is onzekerder dan op enig moment de afgelopen tien jaar,” zegt de Afghaanse Mensenechten en Democratie Organisatie in een rapport dat ze afgelopen dinsdag publiceerden. "De meeste, voor vrouwen belangrijke, resultaten uit de afgelopen tien jaar worden waarschijnlijk teruggedraaid," De regering doet er niets aan dat te veranderen.
Maar eigenlijk heb ik dat in mijn vorige 8 maart blogs allemaal al opgeschreven. Wat ik toen schreef, is helaas nog steeds geldig of slechts mondjesmaat achterhaald. Wat ik nu schrijf is slechts een summiere aanvulling daarop. Daarom dit jaar maar geen Vrouwendagblog.
Mijn eerdere 8 maart blogs:
2011: * Afghanistan en de 100ste vrouwendag
2010: * vrouwen en antimilitarisme
2009: * vrouwendag gastblog (Wendela de Vries)
* hoofdoekjes discussie en Arabisch feminisme
* Van Creveld oorlogscultuur.html
