Posts tonen met het label frankrijk. Alle posts tonen
Posts tonen met het label frankrijk. Alle posts tonen

donderdag 24 juni 2021

The business of sovereignty: French arms export policy book review

The French arms export policy is part of a policy developed to create a military sovereign France that can produce its own high-quality weapons. In order to keep production affordable, exports are needed to create economics of scale and spread the enormous development and research costs.

To this aim the French government has created a system in which arms export promotion is much better organised than arms export controls. In the past, France has even evaded United Nations arms embargoes, such as with deliveries to South Africa during the Apartheid era. Arms companies have bribed customers. And nowadays export depends on sales to brutal regimes like Saudi Arabia and Egypt. Lucie Béraud-Sudreau* filleted this policy in a book titled: French arms exports over the past sixty years; the business of sovereignty, published by the International Institute of Strategic Studies IISS, a think tank closer to the Military Industrial Complex than to its critics. That perspective doesn't make the book less interesting.

The state-owned enterprises established to support the French military
grandeur are still the foundation of the French arms industry and the State still has a big finger in the corporate pie. State aid included payments for equipment produced but not sold, a policy abolished in 2000. Not abolished is Article 90, providing loans for companies wanting to adapt weapons to the demands of a foreign customer, which only have to be paid back when deliveries are running.
Deliveries were given a noble label and supposed to be in the interest of a balanced North-South relationship. After all, France broke through the bi-polar Cold War model and Paris did not attach any patronizing conditions to deliveries.

The export policy proved successful: In 1960 8% of military production was exported, in 1990 this had increased to yet 31%. The entire system was set up for sales promotion; export control remained a neglected child. If, despite this, the system faltered, the Elysée could serve as a lubricating oil, as happened recently in two cases: François Hollande and Emanuel Macron both intervened when the Ministry of Foreign Affairs threatened to block arms deliveries to Saudi Arabia.

Arms manufacturers have anyhow far more opportunities to represent their interests than NGOs. The Dassault family, for example, has had good relations with important politicians for decades. In addition, the engineers who do the export control are trained at the same École Polytechnique as the engineers of the arms industry; cooperation is easy. On top of that, as bluntly put forward by a Defense Ministry official:
French parliamentarians don't give a damn” about controlling arms exports.

There are some short periods of policy improvement. This is encouraging, because it show that another arms export policy is possible. Even more hope giving is that the French anti-arms trade movement developed after the Cold War gained strength in recent years. A recent
survey by Amnesty International France shows that there is room for stricter peace and human rights scrutiny. The policy needs moral and ethical improvement.

But opposition is strong. Dassault pressed President Hollande to export Rafale fighter jets in order to hold up production lines for the French armed forces. If not, France should buy the fighter planes itself. So Hollande gave in. Béraud-Sudreau states: “
This is a good indication of how arms exports are a crucial factor of the French State's military budgeting; any shortfall in exports would end up being paid by the taxpayer.”

Three decades after the Cold War, the French arms export system still exists.
Under the successive presidencies of Jacques Chirac, Nicolas Sarkozy and François Hollande the fundamental tenets of the policy were little changed – and Emanuel Macron, so far, has steered a similar course,” the author notes. Nevertheless, she sees the French arms export policy to be changing. Military industrial cooperation in Europe is expanding since last year supported by the European Defense Fund. Until now, France has always blamed Germany for disagreements over arms exports, but one could also argue that France's inflexibility” and lack of political debate on arms sales” are obstacles to further cooperation with Germany, writes Béraud-Sudreau.

In addition to more active control, the writer advocates more cooperation with European partners. There are also calls for cooperation from the military industry itself. R
ecently Lorenzo Mariani, CEO of MBDA Italia (MBDA is the European missile manufacturer) stated : No country or company has the capacity or economic power to deal with new technologies: collaboration, especially at European level, is a fundamental element, and the European Defense Fund will play an important role.” Better coordination is especially necessary in cross-border military-industrial cooperation. Which way this will go, towards the traditional French arms export promotion or towards the Northwest European tighter control, will be determined by politics.


Béraud-Sudreau points to the paradoxical situation that while French organizations were advocating for the ATT, control in France itself was on the decline. The French NGOs were mainly engaged in international campaigns for the ATT and did not follow concrete domestic policies. Their limited resources prevented them from targeting both. The French government's view on the European Code of Conduct on Arms Exports was not that it was intended to make arms deliveries subject to conditions, the author argues, but rather a means of creating a level playing field in Europe in arms exports. In addition, the European Intra Community Transfers (ICT) directive to simplify military exports within the European Union led to a decrease in French controls; from layered control to one-step control. The French chose to use the system not only for intra-European, but also for export to destinations outside Europe.

In the Netherlands, politicians of the
VVD argued in favor of abandoning a strict Dutch application of the EU arms export guidelines, because it is unfair as France does what it feels like and will be soon followed by Germany. France is used to sell a race to the bottom politics. It shows that what happens in France is important also for policies in other EU member states. In this book, packed with facts and analyses, Béreau-Sudreau indicates that France may be heading for a more mature arms export policy. Maybe not in the first place for ethical or moral reasons, but because cooperation with other parties in Europe makes this necessary. That the French opposition for an ethical arms export policy is growing, is an inspiration.

See also:
Parliamentary oversight of arms exportshaving an impact, a report by The Observatoire des armements.

* Lucie Béraud-Sudreau became director Arms and Military Expenditures Programme of SIPRI in February 2020 and argues
for strengtened cooperation of Europe's military industry.

Blog written voor Stop Wapenhandel
Nederlandstalige en uitgebreidere versie hier.

maandag 11 augustus 2014

Wapenembargo Europa – Rusland

Nadat de Verenigde Staten al tijden druk uitoefende op de Europese Unie om zwaardere sancties tegen Rusland in te stellen, was het op 1 augustus zo ver. Import en export van strategische goederen uit en naar Rusland werd verboden. Er zijn wel eens sancties voor minder ingesteld. Ook voor meer niet, maar dan betrof het bijvoorbeeld de vrienden in Jakarta (1959-1966, 1975) of Chili (1973), of Bagdad (1980-1987). Op een wapenembargo naar Rusland is weinig af te dingen, alleen gaat het hier niet alleen om sancties vanwege grove schendingen van mensenrechten, maar vooral als een middel in al decennia durende (VS) strijd om rol van Rusland te verkleinen.


De wapenindustrie van Rusland wordt door de sancties nauwelijks getroffen stelde Trouw onlangs. Cijfers van de EU op de website van het Europees Netwerk tegen Wapenhandel waren daarbij een indicatie. De financiële omvang ervan is inderdaad klein. Maar de samenwerking tussen Rusland en Europa was groter dan het lijkt (nog los van het wegvallen van de Oekraïense wapenindustrie waarmee de Russische was verweven).

In het militaire vakblad Jane's Defence Weekly van begin augustus zetten Charles Forrester en Matthew Smith die samenwerking op een rijtje: Up in arms: The impact of Europe's sanctions on Russia (JDW 6/8/14, pp. 20-21). De schrijvers wijzen er allereerst op dat Rusland tot het selecte groepje landen behoort dat vrijwel zelfstandig is als het gaat om wapenproductie.

Eind juli jl. stelde Vladimir Putin dat: “Het is onze taak om ons zelf te beschermen tegen het risico van buitenlandse partners die hun contractuele verplichtingen niet nakomen.” Vooral op het gebied van wapens voor de landmacht zijn projecten gestopt, zoals die met Renault voor gevechtsvoertuigen en met Rheinmetall voor simulatie-apparatuur voor de landstrijdkrachten. Rusland accepteerde dit laatste niet en haalt Rheinmetall voor de rechter.

Ook op het gebied van militair maritieme samenwerking wordt de samenwerking teruggeschroeft. Een project tussen het Italiaanse Ficantieri en het Russische Rubin Central Design Bureau om een air independent diesel aangedreven (AIP) onderzeeër te ontwikkelen is beëindigd. De grootste order draait om de controversiële aanschaf van amfibische schepen van de Mistralklasse die de Franse werf DCN gaat leveren. Afgelopen week riep de Oekraïne de Fransen nog op dat niet te doen, maar onder het embargo mogen al afgesloten contracten doorgaan, zo ook deze mega-order (waar destijds ook de Nederlandse scheepsbouwer Damen voor in de race was).

De Fransen hebben meer banden met de Russische industrie. Thales startte in 1994 de samenwerking met Rusland. Die samenwerking draaide om de technologie voor helikopters (Ka-52), gevechtsvliegtuigen (Su-27, Su-30) trainingsvliegtuigen (MIG-AT), en tanks (T-90). Thales wil niet zeggen wat de boykot van Rusland voor het bedrijf zal betekenen. Safran werkt sinds 2012 samen met Russian Helicopters bij het onderhoud van Ka-62 en Ka-226T heli's. In 2009 ontwikkelde Safran's Turbomeca samen met Russian Helicopters motoren voor militaire en overheidshelikopters.

Diamond Aircraft uit Oostenrijk kondigde in 2013 aan dat het een assemblage lijn voor DA42 vliegtuigen in Rusland zou vestigen en ook kennis voor het produceren van  dronesmotoren naar het land zou exporteren. De Brits-Italiaanse helikopter fabrikant AgustaWestland werkt samen bij het produceren van een civiele helikopter (AW139) en kwam in 2013 overeen met Russian Helikopters on een één motorige heli te ontwikkelen.

Belangrijker dan de wapens zelf is het gereedschap om ze te maken. Op dit gebied is Rusland niet onafhankelijk. Siemens sloot in april dit jaar een contract met de Rostec dochter Stankoprom voor het ontwikkelen van machine gereedschap. In augustus 2013 bekrachtigde Siemens ook al een contract met Russian Helicopters om hun R&D op een hoger peil te brengen. Ook op het gebied van machinewerktuigbouw zal Rusland zijn afhankelijkheid afbouwen. Om de gaten te dichten zal de Russische overheid meer geld in de industrie pompen en zullen bedrijven privaat kapitaal aan gaan trekken.

Voor de export van kalashnikov geweren is het embargo slecht nieuws. De focus op export naar Europa en de VS door de producent ervan was bedoeld om uit de schulden te komen. Dat Rusland voor wapenexporten actief andere klanten gaat zoeken, ligt voor de hand, zoals bijvoorbeeld Iran. Met dat land sloot het de eerste week van augustus al een handelsverdrag waarbinnen de export van ongedefinieerde technologie valt. "Het is goed mogelijk dat de partijen de militair-technische samenwerking zullen herstellen. (...) En dat betekent tientallen miljarden dollars," aldus Rajab Safarov, directeur van het Centrum voor Hedendaagse Iran Studies in de Ukraine Business Daily (7 augustus 2014).

Het embargo is geen deel van een oplossing, maar juist van het probleem; het is middel in de verscherping van de tegenstellingen. Rusland is niet meer de Sovjet Unie van indertijd. De militaire uitgaven liggen bijvoorbeeld net boven die van Frankrijk, maar zijn veel kleiner dan die van het Verenigd Koninkrijk en Duitsland samen (zie figuur). Meer aandacht voor de Russische positie zou dan ook geen kwaad kunnen. Niet om het beleid van Putin en consorten goed te praten, maar omdat het opkloppen van conflicten niet in het belang van Europa is. Daar hoort ook bij dat Europa zijn eigen wapenaankopen (raketschild bijvoorbeeld) en uitbreiding van de machtsinvloed naar het oosten tegen het licht houdt.

Geschreven voor Konfrontatie

woensdag 3 juli 2013

Gerommel in de woestijn; Mauritanië koopt wapens

Mauritanië kan moeilijk een hotspot voor internationale wapenhandelaren genoemd worden. De militaire uitgaven zijn weliswaar bijna vier procent van het Bruto Nationaal Product (BNP) en dus een forse aanslag op het budget van het woestijnland. In absolute cijfers is de 116 miljoen Amerikaanse dollars (2009) minder dan Nederland uit heeft gegeven voor de nieuwste grote patrouille schepen. Een groot deel van dat budget gaat bovendien naar weddes en gebouwen. Mauretanië is het kind op de wapenmarkt.

De kleine defensiebegroting kan nauwelijks verbazen als je kijkt naar de economische situatie van het land. Mauritanië is vooral een groot stuk woestijn met twee steden aan de kust en een paar kleinere dorpen landinwaarts. Het is vooral bekend vanwege de ijzerertsmijnen in het oosten (Zouerate), rijke visgronden, wedlands voor overwinterende vogels, en de afhankelijkheid van voedseldonaties en nog steeds voorkomende slavernij.

In Mauritanië leeft ongeveer een vijfde van de bevolking van minder dan $ 1,25 per dag. Het BNP is € 3,2 miljard (ongeveer de helft van wat Nederland alleen al aan het leger spendeert) en komt neer op een gemiddelde van € 888 per inwoner. Mauritanië behoort kortom tot de armste landen in de wereld.

Deze miserabele toestand weerhield de Mauretaanse overheid er niet om op de Paris Air Show van juni jl. Wapens te kopen. Volgens Jane's Defence Weekly (26/06/13) ondertekende Mauritanië een contract in Parijs met Augusta/Westland voor de aanschaf van een niet bekend gemaakt aantal zo genoemde  AW-109 Power helicopters. Het was niet de eerste grote militaire aankoop die recentelijk werd gedaan. In 2009 werd Mauritanië door Frankrijk gezien als een belangrijk land in de strijd tegen Al Qa'ida in de Islamitische Maghreb (AQIM) en wapenleveranties volgden. De Franse visie werd duidelijk uit een geheime telex (11/01/2010) van de VS ambassade in Paris. In Nouakchott, de Mauritaanse hoofdstad, werd besloten om actief samen te gaan werken met het Afrika Commando van de VS (AFRICOM). Mauritanië was zelfs het gastland voor de belangrijkste internationale speciale troepen oefening, Flintlock, in 2013.

Frankrijk is met ruime voorsprong de belangrijkste bron voor Mauretaanse wapens. Van de Europese verkopen ter waarde van € 47 miljoen miljoen in de periode 2001-2011, kwam bijna zestig procent of € 27 miljoen uit Frankrijk. Het Stockholm International Peace Research Institute (SIPRI)  noemt grote Chinese verkopen in het begin van deze eeuw ter waarde van € 18.3 miljion. Hierbij waren patrouille schepen en twee Franse helikopters van het Panther Z-9 type, die worden gebouwd door het het Chinese bedrijf HarbinAircraft Manufacturing Corporation (Hafei). Dat gebeurt op basis van een licentie van Eurocopter. Andere belangrijke leveranciers zijn Polen (tanks in 2002), Brazilië (trainings vliegtuigen, 2012). Franrijk leverde ook nog vijf trainings vliegtuigen en tanks of pantser voertuigen in 2010-2012.

Ongeveer de helft van alle levereingen vonden plaats in afgelopen drie jaar. De politieke situatie in de regio is de belangrijkste reden daarvoor. SIPRI stelt dat de vijf Franse trainings vliegtuigen werden verkocht vanwege de strijd tegen AQIM. Jeremy Binnie, de Weekly's correspondent voor Afrika en het Midden-Oosten, schrijft: “In de afgelopen jaren heeft Mauritanië zijn mogelijkheden ontwikkeld om dreigingen die komen uit buurland Mali te bestrijden door lichte aanvalsvliegtugen aan te schaffen in de vorm van vier Embraer EMB- 312 Tucanos – die werden overgdragen vanuit Frankrijk tussen 2010 en 2011 – en een niet bekend gemaakt aantal nieuwe EMB-314 Super Tucanos, waarvan de eerste werd geleverd in oktober 2012.”


De verkopen aan Mauritanië begonnen in 2009 vanwege de contra-guerilla operaties tegen AQIM in the Mauritaanse woestijn. Ze werden versterkt toen de chaos in buurland Mali vorig jaar begon. Vanuit dat gezichtspunt zijn de burgeroorlog in burgeroorlog in Libië, de volgende ineenstorting van de machtsbalans in Mali in het voordeel van de Tuaregs, en de reactie op het verliezen van de controle op grote delen van Mali door een staatsgreep in Bamako, de Malinese hoofdstad, openede een nieuw front voor wapenverkopen. De oorlog in Libië laat ook zijn sporen na in Mauretanië. Deze leveringen kunnen groeien zolang de olievelden voor de kust van Mauretanie opbrengsten hebben.

Onderzoek ondersteund door Fonds Vredesprojecten en ook geplaatst op Konfrontatie




woensdag 30 januari 2013

Versoepelen wapenembargo Syrië rampzalig


Het Europees wapenembargo voor Syrië staat onder druk. Aanstaande donderdag zal de Britse minister van Buitenlandse Zaken Hague zijn Europese collega's proberen te overtuigen van de noodzaak van een de restrictie op het leveren van militaire goederen. Londen wil zo snel mogelijk radar en afluistertechnologie, nachtzichtapparatuur, kogelwerende vesten en helmen leveren aan Syrische oppositiegroepen. Dit is een zeer onverstandige stap die alleen maar zal leiden tot verdere escalatie en verlenging van de burgeroorlog.

Reeds in november 2012 pleitte het Verenigd Koninkrijk, samen met Frankrijk, voor opheffing van het embargo. Duitsland vetode dit voornemen, maar ook een aantal kleinere EU-landen waren het niet met dit voornemen eens. Daarop werd besloten het embargo in te stellen voor slechts drie maanden, zodat een nieuwe overweging nieuwe kansen voor wapenleveranties kon geven. Het Verenigd Koninkrijk hoopt dit keer wel gesteund te worden door Duitsland.

Vermoed wordt dat Londen de Turkse grensovergangen wil gebruiken voor de leveringen. Het wordt daar druk. Het is een publiek geheim dat wapens uit Qatar en Saoedi-Arabië over die grenzen naar Syrië gaan. En in juni meldde de New York Times dat ook de CIA de grensposten gebruikt voor geheime wapenleveringen. Wie precies de rebellen zijn die worden bewapend, en wat ze willen met Syrië, is volstrekt onduidelijk. Er worden wapens geleverd tegen Assad, maar wat gebeurt er met die wapens als Assad van het toneel verdwijnt?

Hoewel de Russische vicepremier Dimitri Rogozin oktober 2012 op de Russische TV stelde dat “het een slechte oplossing is om vuur met benzine te doven,” is Rusland nog steeds de grootste wapenleverancier aan Syrië. De Russische wapens worden vermoedelijk via de Middellandse Zee geleverd. Moskou beweert dat het alleen gaat om leveranties van al eerder afgesloten contracten.

De Britse premier Cameron zei afgelopen december in verband met Syrië: “In plaats van te kijken wat niet kunnen doen, moeten we kijken wat wel kunnen doen.” Maar nog meer wapens naar een toch al explosieve regio is wel het slechtste wat Europa kan doen. In plaats van het leveren van wapens en militaire goederen kan de EU zich beter inzetten op een andere diplomatie, zoals het opvoeren van de druk op Rusland om alle wapenleveringen, nieuwe én oude – te stoppen. Ook moet van Qatar en Saoedi Arabië geëist worden dat ze stoppen met het leveren van wapens. Daarbij moeten landen als Turkije hun grenzen voor wapenleveranties sluiten. Met het stoppen van de wapentoevoer is het conflict niet opgelost. Door er mee door te gaan wordt het conflict alleen maar dieper, groter en langer.

Geschreven voor Sargasso
Onderzoek ondersteund door Fonds Vredesprojecten

zondag 9 januari 2011

Damen heeft verloren en de Balten zijn boos



Fotobijschrift: Dit is een ontwerp van een helikoptervliegdekschip dat Damen had willen leveren. Bron: www.militaryphotos.net

Eind 2009 schreef ik een artikel over een ophanden zijnde levering van oorlogschepen aan Rusland. Damen was een van de partijen die genoemd werd als mogelijke leverancier: "Ja, we praten erover (...) ook met Nederland” aldus hoofd van de Russische marine Vladimir Vysotsky.


Het leek er op dat dit bericht de wereld in werd geslingerd om de prijs van het Franse aanbod te drukken. Het is uiteindelijk dan ook de 650 voet lange Mistral geworden. De Mistral is bewapend met raketten en machiengeweren. Bij de levering is sprake van een geschatte waarde van € 520 miljoen (750 miljoen US$).


EU-lidstaten Litouwen en Letland staan op hun achterste benen. Ze beklagen zich dat ze niet geconsulteerd zijn. "We hoorden over de deal uit de media," zegt de minister van Defensie van Litouwen. De minsiter van Buitelandse Zaken van Letland stelt: "We zouden in een betere positie geweest zijn als we vooraf waren geraadpleegd en als er in het openbaar over bericht was."


De Estse minister van Buitenlandse Zaken is een realist, hij zeg: "Feitelijk is Rusland gekwalificeerd als partner voor de NAVO en EU en er zijn geen restricties van kracht tegen wapenleveranties aan dit land. Het zou dus alleen een moreel of politiek onderwerp worden." Hij vervolgt door te zeggen dat dit "onderwerp geen scheiding moet veroorzaken in de NAVO of EU." Hij gaat geen problemen veroorzaken en trekken aan een dood paard.


Niettemin is het een weer een voorbeeld dat de gedragscode wapenexporten een tandeloze tijger is. The EU Observer stelt koeltjes dat er geen wet is die wapenexporten regelt. "Maar er is in 2008 wel een politieke verplichting aangenomen om geen wapens of componenten te verkopen aan landen die de mensen rechten schenden, een risico vormen voor regionale stabiliteit of de veiligheidsbelangen van de EU-bondgenoten schaden. Deze code werd getekend door het Franse voorzitterschap vier maanden na de oorlog met Georgië."

Otfried Nassauer van de Berlin Information-center for Transatlantic Security (BITS) plaatst een en ander in een grotere context. Niets nieuws onder de zon volgens de Duitse onderzoeker, Pakistan kocht immers Duitse onderzeeërs waarmee het kernraketten af kan schieten. Waarom dan wel een verkoop verbieden van landingsschepen aan Rusland? Het zou leiden tot "dubbele standaarden." Een Frans diplomaat suggereert dat de code bedoeld is voor landen als Noord-Korea.


Bron: Andrew Rettman, French warship deal opens wound in EU and Nato, EU-Observer 11 februari 2010.

zaterdag 8 januari 2011

Damen probeerde oorlogsschepen te verkopen aan Rusland

(see below for links to cables on this deal)

"Als Frankrijk niet verkoopt doen de Spanjaarden of de Nederlanders het." (In any case, concluded Miraillet, if France did not make the sale, the Netherlands and Spain would likely sell similar technology.) Die stelling is te lezen in een door wiki vrijgegeven telex.Het betreft de levering van een helikopter vliegdekschip aan Rusland.

Ik schreef er al een tweetal blogs over.
- Damen in Rusland 29-12-2009
- Damen heeft verloren en de Balten zijn boos 12-02-2010

Het is bijna vanzelfsprekend dat overheden een dergelijk argument gebruiken. Nederland had open en duidelijk bekend moeten maken dat Damen geen toestemming voor levering zou krijgen. Het spanningsgebieden criterium in de wapenexportregelgeving biedt daarvoor voldoende basis. Dan had Frankrijk dit argument niet kunnen gebruiken. Dat moet een volgende keer beter kunnen.

Op wilileaks cablegate vond ik hierover:

¶12. (S/NF) Audibert [Director for Strategic Affairs, Security and Disarmament, Ministry of Foreign and European Affairs (France)], noting he was raising his "if-raised" point, brought up the issue of France's potential sale of a helicopter carrier Mistral-class ship to Russia. He asserted that the French had merely agreed to negotiate with Russia on the potential sale, but then argued that sale would be only for the ship without armament systems. Audibert also said that while France understood U.S. concerns over the potential for Russia to use the ship for projection of power, it was important to note that any decision on the issue would, in the end, be political in nature. Miraillet stated that this sale would be a gesture of good will to Russia as France assessed the Russian Navy was in dire condition. In any case, concluded Miraillet, if France did not make the sale, the Netherlands and Spain would likely sell similar technology.

¶13. (S/NF) On Mistral, USD(P) observed the optics and policy behind the sale were perplexing as it would "fly in the face" of President Sarkozy's personal engagement on resolving the Georgia crisis in 2008. She asserted that this sale would send a confusing political signal to Russia as well as to other Europeans. U/S Burns concurred with USD(P), noting the sale would feed Georgia's fears and could lead to an arms race, increasing the chance of miscalculation by one or both sides. USD(P) concluded that while we understood that France wanted to actively engage Russia, the U.S. would prefer that France find a different confidence-building measure than a Mistral sale.


----------------


Er is nog een serie telexen over de levering van de Mistral:


Er is er nog een waarin Nederland wordt genoemd. Nl. in een wat slordige weergave van de woorden van de Georgische minister van Buitenlandse Zaken Vashadze: http://213.251.145.96/cable/2009/11/09TBILISI2025.html


RUSSIA'S ANTICIPATED TRANSFER OF IGLA-S (SA-24)
10 h ago / leaked 2010-12-08 21:09 · 2009-02-14 16:04:00 from Secretary of State · #09STATE14070 · SECRET//NOFORN RR ·

FRENCH MISTRAL SALE TO RUSSIA RAISED AT NATO
Tuesday / leaked 2010-12-06 21:09 · 2010-02-12 10:10:00 from Mission USNATO · #10USNATO67 · CONFIDENTIAL PP ·

U/S TAUSCHER MEETS FM SIKORSKI, MOD KLICH
Tuesday / leaked 2010-12-06 21:09 · 2010-02-10 14:02:00 from Embassy Warsaw · #10WARSAW94 · CONFIDENTIAL OO ·

FRENCH MFA ON RUSSIA, BALKANS, AFGHANISTAN, IRAN,
Tuesday / leaked 2010-12-06 21:09 · 2010-02-22 14:02:00 from Embassy Paris · #10PARIS207 · CONFIDENTIAL//NOFORN PP ·

GEORGIA: MISTRAL SALE COULD DESTABILIZE BLACK SEA
Tuesday / leaked 2010-12-06 21:09 · 2009-11-19 12:12:00 from Embassy Tbilisi · #09TBILISI2025 · CONFIDENTIAL OO ·

READOUT OF JANUARY 20 U.S.-FRANCE STRATEGIC DIALOGUETuesday / leaked 2010-11-29 12:12 · 2010-02-17 03:03:00 from Secretary of State · #10STATE13750 · SECRET//NOFORN PP ·

SECDEF GATES'S MEETING WITH FRENCH MINISTER OF DEFENSE HERVE
Tuesday / leaked 2010-11-28 18:06 · 2010-02-12 13:01:00 from Embassy Paris · #10PARIS170 · SECRET//NOFORN RR ·