Martin stelt ter ere van Vrouwendag een gastblog ter beschikking. Om in de lijn van zijn blog te blijven zal ik het hebben over vrouwen en oorlog. Dat is trouwens een goed issue om aan te geven wat het punt van Vrouwendag is. In oorlog is de rolverdeling tussen mannen en vrouwen heel scherp. Mannen gaan vechten, vrouwen niet.
Uitzonderingen daargelaten. Vrouwen hebben meestal andere dingen aan hun hoofd. Ze moeten zorgen voor kinderen, opa’s en oma’s. En in door oorlog ontwrichte samenlevingen moeten ze daar vaak grote risico’s voor nemen. Vrouwen gaan naar de markt in Bagdad waar bommen ontploffen. Moeten brandhout verzamelen in de bush van Darfur waar losgeslagen milities rondstruinen. Weten in Gaza niet waar hun meel vandaan moet komen nu de tunnels worden opgeblazen terwijl de grenzen nog dicht zitten.
Vrouwen hebben andere zorgen dan de militaire overwinning. Natuurlijk willen ze vaak ook wel een overwinning. Al was het maar om hun vechtende vaders/zoons/broers te steunen. Maar dat komt er nog bij, dat komt bovenop de zorgen die ze toch al hebben.
Wat volgt hieruit? Dat vrouwen in oorlog andere belangen hebben. Dat ze bij beslissingen over wel of niet gewapend optreden, wel of niet onderhandelen, wel of geen bestand, misschien andere keuzes zouden maken. En dat ze alleen al daarom macht moeten hebben om mee te beslissen.
Ik denk niet dat vrouwen van nature vredelievender zijn dan mannen. Ze hebben belangrijker dingen aan hun hoofd dan oorlog voeren, maar geef ze een wapen en ze kicken daar net zo op als de gemiddelde man. Kijk op bovenstaande foto maar eens hoe deze dames op de Huishoudbeurs van hun (wat zal het zijn? Dimaco C7?) gun genieten. (Hippe instructeurs trouwens. Zou dat roze in hun khaki speciaal voor de Huishoudbeurs zijn?)
Het valt misschien niet zo op, maar intussen voert ook Nederland oorlog. Er zitten rond duizend Nederlandse militairen in Uruzgan. De positie van Afghaanse vrouwen wordt zwaar ingezet om die oorlog te rechtvaardigen. Vrouwen worden onderdrukt door Taliban, wij Nederlanders staan voor vrouwenrechten, ergo wij bestrijden Taliban. Wij goed, zij slecht, vrouwen blij. Maar intussen wordt de positie van vrouwen in Afghanistan er alleen maar slechter op. Dat ligt aan de Taliban, maar dat ligt ook aan de oorlog.
En wie beslist er over onze inzet in Afghanistan? Bekijk onderstaande foto’s voor de militaire en de politieke beslissers over deze oorlog.
En tel de vrouwen.
Wendela de Vries
Gechreven voor vrowuendag zondag 8 maart 2009
