2006 had beter gekund.
Tenslotte joeg de regering Balkenende nog een paar kostbare wapen-besluiten door de Kamer.
Acht dagen voor de verkiezingen zette de regering de tegenstanders van de aanschaf van Amerikaanse gevechtsvliegtuigen verder voor het blok. Het JSF-project is nu al een debacle, maar rommelt toch rustig verder, met dank aan beslissingen als deze. In 1999 werden de kosten nog geraamd op 10 miljard euro. In 2006 al op 14,6 miljard euro, een toename met maar liefst 46% en dat voor een kabinet dat zo prat ging op een lage inflatie. Voor dat geld krijgt Nederland ook nog eens een kwart minder bommenwerpers, geen 114 maar 85. Voormalig rijksschatkistbewaarder Zalm was geen fan van deze sprong in het financiële duister, tenminste als we Bart Tromp mogen geloven. Gelukkig is het nog steeds mogelijk van de rijdende trein af te springen, aldus de Rekenkamer. (JSF rap. september 2006, p. 9)
Een maand voor de JSF-beslissing krijgt scheepswerf de Schelde een vergunning voor een levering van oorlogsschepen aan Indonesië. De Schelde is sinds enige jaren in handen van Kommer Damen. (Hij nam de werf voor één euro over van de Zeeuwse en nationale overheid.) Het gaat om een levering met een waarde van een miljard euro. Dat hoeft Nederland niet te betalen, maar daar mogen de Indonesiërs voor opdraaien. Als het goed is betaalt Jakarta de schepen, maar voor het geval dat dit niet lukt zijn de financieringsrisico's gedekt door de overheid in Den Haag. Als de Indonesiërs niet betalen dan zal de Nederlandse belastingbetaler dat moeten doen. Ondernemen zonder risico.
Tot op het einde is volgehouden dat de schepen bedoeld zijn voor nobele kustwachttaken (aanhouden piraten, houtsmokkelaars, illegale vissers e.d.) en niet voor gevechtshandelingen zoals kustbombardementen. "Nee daar zijn ze veel te klein voor", zo verklaarde minister Bot, met de stelligheid van een admiraal, tijdens het slotdebat over de levering. Kort daarvoor, in juli 2006, zag Robert Fisk een Israëlisch patrouilleschip van de Hetz-klasse (de helft kleiner dan de schepen van Damen) Beiroet vanuit zee bombarderen met exact hetzelfde type kanon, van Italiaanse makelij, alsdat op de schepen voor Indonesië komt te staan.
Over die deprimerende oorlog in Libanon heb ik het nog niet gehad; een groot deel van de bewapening gaat via Nederland naar Israël, maar daar is weinig aan te doen, Nederland controleert geen exporten van bondgenoten die Nederlandse (lucht) havens passeren. Logisch toch?
Geld over de balk gooien, een arm land peperdure oorlogsschepen verkopen, feiten negeren en dat alles met een houding alsof het zo hoort. Toch alvast een paar wensen voor het nieuwe jaar:
* De PvdA houdt woord en gaat tegen de JSF inknallen.
* Landen worden niet meer verleid tot en-nu-nog-voordeliger wapenaankopen die uiteindelijk klauwen vol geld kosten.
* Doorvoer van wapens en munitie naar conflictgebieden en dictaturen wordt gestopt.
Hopelijk moet ik volgend jaar januari een heel ander lijstje maken.
(2007-01-03)
Graag heb ik mijn columns voor konfrontatie hier allemaal. Deze was ik vergeten. Het tekent wel mijn gemoed op een cruciaal moment in mijn leven. Een moment dat ik een verkeerde keuze maakte.
