Protest bij wapenbeurs in Londen, 8 november 2010 (klik voor meer informatie)
Vandaag publiceerde de Campagne tegen Wapenhandel haar jaarrapport over de Nederlandse wapenhandel. Die handel blijft maar groeien. Het is nu al meer dan 1,4 miljard euro.
Opvallend is dat voor het eerst ook het wapenexportbeleid in het rapport wordt besproken. In eerdere versies ging het vooral over de wapentransacties en werd het beleid alleen in bepaalde gevallen bij leveringen genoemd. Ook in dit rapport wordt die ad hoc benadering bij de bespreking van leveranties naar Jordanië weer gebruikt:
“Op wel erg botte wijze verklaart Den Haag dat het een [mensenrechten] los staat van het ander [een wapenleverantie]: “hierbij dient altijd een direct verband te bestaan tussen de te leveren goederen en de mensenrechtensituatie in het desbetreffende land.” Oftewel: wapens leveren aan een dictatuur die martelt en basale burgerrechten schendt mag zolang die wapens daar maar niet voor gebruikt worden.” (p. 14)
Het is kritiek die ik deel, maar ze is niet beperkt tot Jordanië, maar algemeen. Een dergelijke afweging wordt toegepast bij alle wapenexporten naar landen waar de mensenrechten worden geschonden. Zo staat het immers in de richtlijnen. Het 'erg bot' moet je dan ook niet het ministerie aanwrijven. Dit kan zich beroepen op beleid dat de instemming heeft van de Tweede Kamer. Daar wringt dan ook de schoen. Er is een meerderheid voor dit beleid.
Verder is het weer een helder en goed overzicht, waarmee de Campagne tegen Wapenhandel niet alleen inzicht geeft in de Nederlandse wapenexporten, maar ook duidelijk maakt waarom ze moet bestaan.
Rapport
Persbericht
In Spits met reacties.
